Al Mohara'nın ulur inler şarkısı - James Clarence Mangan

 Al Mohara'nın ulur inler şarkısı - James Clarence Mangan

(Çeviri: Mustafa Kadir Atasoy)

inler yoksul bir hane gibi kalbim
kararmış geceden kanlı şafağa
(Allah, Allah hu!)
kuru kemik üstünde ipekten beden
elbet siyaha döner çürümekten
(Allah, Allah hu!)
ölümle sona varmalıyım ben
şimdilik mesulüm öğüt vermekten
(Allah, Allah hu!)
kirpiksiz gözlerim yana yakıla
günahlarım için ağlayıp dura;
(Allah, Allah hu!)
kimsenin görmediği kan lekeleri
konuşturacaklar bu elleri
gece diz üstünde af dilemeli
Allah, Allah hu!

kanlar şaraba benzeyeydi
göremezsin geceydi
(Allah, Allah hu!)
öldü de öldüm demedi
onu benden başka kimse görmedi
(Allah, Allah hu!)
kılıcın inişini fark etmişti
şarap kadehi elinde
(Allah, Allah hu!)
ışıkla arasına girdim de
mahrum oldum güneşten kendim de
(Allah, Allah hu!)
korkudan kaskatı kesilmeliydim
bu günahkar suçu işlememeliydim
şimdi gözyaşı dökmeli elbet
bütün gece, diz üstünde
ve ilelebet
Allah, Allah hu!

o geniş topraklarında cennetin
bir yer de mi olmayacak benim için;
(Allah, Allah hu!)
yüz ifadesi hatırımda kindar mı kindar
hep kahkaha atsa da bütün kadınlar
(Allah, Allah hu!)
dolaştığım şu çürümen mezarlıklar
cüzzamı, vebayı iyi tanıdım
(Allah, Allah hu!)
yılan yatağında da yer bulmuştum
akşam bir köşeye sokulmuştum
(Allah, Allah hu!)
kuytularda katlandığım bu kefaret
hayat boyunca sürecek elbet
kalp ağrım duracak hep aynı yerde
Belki bütün gece, hep diz üstünde

Allah, Allah hu!

şimdi divanlarda ipek etekler

altından süsler, sırma hilaller
(Allah, Allah hu!)
gül bahçesinde misk kokan güller
Mısır vazosuna konmuş da bekler
(Allah, Allah hu!)
Kur'an’ın hazineleri açılmış
gece lambamın yandığı yere yakın;
(Allah, Allah hu!)
sıralanmış gümüş urnalar
küflü kokuları keskindir, ayar
(Allah, Allah hu!)
bin şatafat, ama ne fayda
işte, işte kan lekeleri
konuşturacaklar bu elleri
gece diz üstünde af dilemeli
Allah, Allah hu!

sultanlar ve de güçlü suçlular
hep mi adaleti sinsice bozar,
(Allah, Allah hu!)
nehrinin kaynağından su, hades’in
vicdanın işkence ettikleri, sizin için
(Allah, Allah hu!)
güç, zafer, zenginlik hepsi boş hayal
gazabın kılıcı işte sana bir hal
(Allah, Allah hu!)
diken yetiştirene son, ışıksız yolu,
dikin artık ölü meleğin sütununu
(Allah, Allah hu!)
eli kanlı olanlar görebilirler
işte onları pişman eden yerler,
şimdi yaptığım gibi ağla
bütün gece, diz üstünde
ilelebet
Allah, Allah hu!

Anadolu Gençlik dergisi, Mayıs 2018

 

James Clarence Mangan 1803 - 1849 yılları arasında yaşamıştır. İrlanda milli marşının yazarıdır. Dublin'de doğan Mangan Cizvit okulunda eğitim gördü. Burada Latince, İspanyolca, Fransızca ve İtalyanca öğrendi. Ailesine yardım etmek zorunda olduğu için avukat katipliği yapmaya başladı.

Geçim sıkıntılarına rağmen kütüphanelerde özellikle İrlanda’nın köklü kütüphanelerinden olan Marsh Kütüphanesi’nde çokça vakit geçirip, araştırmalar yaptı. Mangan bıraktığı not ve mektuplarda üzerinde yalnızca paltosu kalsa dahi yazmak istediğini söylemiştir. Osmanlı şiiri ile ilk olarak Marsh Kütüphanesi’nde Almanca çevirilerden okuyarak tanışır. Daha sonra kendi çabaları ile Türkçe öğrenmiş, Türk ve İslam ikliminde şiirler yazmaya başlamıştır.

Şiirin Orijinali:

THE HOWLING SONG OF AL MOHARA.

My heart is as a house of groans
From dusky eve to dawning gray ;
(Allah, Allah hu !)
The glazed flesh on my staring bones
Grows black and blacker with decay.
(Allah, Allah hu !)
Yet am I none whom Death may slay ;
I am spared to suffer and to warn ;
(Allah, Allah hu !)
My lashless eyes are parched to horn
With weeping for my sin alway ;
(Allah, Allah hu !)
For blood, hot blood that no man sees,
The blood of one I slew,
Burns on my hands : I cry therefóre,
All night long, on my knees,
Evermore,
Allah, Allah hu !

Because I slew him over wine,
Because I struck him down at night,
(Allah, Allah hu !)
Because he died and made no sign,
His blood is always in my sight ;
(Allah, Allah hu !)
Because I raised my arm to smite
While the foul cup was at his lips,
(Allah, Allah hu !)
Because I wrought his soul’s eclipse
He comesbetween me and the light ;
(Allah, Allah hu !)
His is the form my terror sees,
The sinner that I slew ;
My rending cry is still there fóre,
All night long, on my knees,
Evermore,
Allah, Allah hu !

Under the all-just heaven’s expanse
There is for me no resting-spot ;
(Allah, Allah hu !)
I dread man’s vengeful countenance,
The smiles of woman win me not.
(Allah, Allah hu !)
I wander among graves where rot
The carcasses of leprous men,
(Allah, Allah hu !)
I house me in the dragon’s den
Till evening darkens grove and grot.
(Allah, Allah hu !)
But bootless all : Who penance drees
Must dree it his life thro’ ;
My heart-wrung cry is still therefóre
All night long, on my knees,
Evermore,
Allah, Allah hu !

The silks that swathe my hall-deewan
Are damascened with moons of gold ;
(Allah, Allah hu !)
Musk-roses from my gulistan
Fill vases of Egyptian mould ;
(Allah, Allah hu !)
The Koran’s treasures lie unrolled
Near where my radiant night-lamp burns ;
(Allah, Allah hu !)
Around me rows of silver urns
Perfume the air with odours old.
(Allah, Allah hu !)
But what avail these luxuries ?
The blood of him I slew
Burns red on all : I cry therefóre
All night long, on my knees,
Ever more,
Allah, Allah hu !

Can sultans, can the guilty rich
Purchase with mines and thrones a draught,
(Allah, Allah hu !)
From that Nutulian fount from which
The conscience-tortured whilom quaffed ?
(Allah, Allah hu !)
Vain dream ! Power, glory, riches, craft,
Prove magnets for the sword of wrath,
(Allah, Allah hu !)
Thorn-plantman’s last and lampless path,
And barb the slaying angel’s shaft ;
(Allah, Allah hu !)
O the blood-guilty ever sees
But sights that make him rue,
As I do now, and cry therefóre
All night long, on my knees,
Evermore,
Allah, Allah hu !