Şiirler - i

Güçsüzlüğün çırpınışı

i
garip bir havanın çağırdığı
fısıldayışta
altı
rutubetli günde
işte siste dolaşanlar
sırların bürüdüğü bir alemde
gördüm her şeyi bırakıp
kaçanları
hepsi gri üniformalardı
düğmeleri parlak
sıcak yünden örülmüş
ansızın kaybolan izlerde
sarhoş, bitkin, yorulmuş
insanlar hayatı anacak
ben gökyüzünü merak ediyordum – kuşları
şarkıları duyuluyor

mabedimiz işte böyle yükseldi yasa
bugün beyazlar saçan küçük mumlar dikildi
erir mumlar – gözlerinde bu güzel günlerin en güzeli
bin bir gece onları görmek için bekledi
ilk önce en küçüğü şöyle bir sendeledi
ve yıldızlar tek tek okyanusa düştüler
sabah sen dönene dek
suda üşümüştüler

artık ölüymüş kuşlar
akıl üç kuruşa satılırken deliliği seçmişler
saray onları beklerken
kırıntılara üşüşmüşler

ii
mezarına toprak yapmamış yapan
ben bir avuç gök döktüm köküne
gün gelir de büyür diye
bütün putları kırmalıydım

her yerde kaybedip
sende bulduğum izi
saydırmalıydım mevsimlerimizi
taşlara kazınan yazılara
ve sevda dilenmeliydi sevgililer
bu toprağa ağlayanlardan
işte bu toprak için
söylesem ki benim ben
söylesem ki esaretidir soyluluğun saraylar

öyle büyüktür aşkın
uğraştım derin kazdım
ama sığdıramadım
artık sen taştın benden

yakılsın – yakılsın mumlar
karanlığa dökülsün bütün gözyaşları
yasa kızıla boya bu elmayı
şimdi boya kızıla bu elmayı

üslup, nisan ve haziran 2011 

20. yüzyılın garip hatırlanışı

Kızım Fethiye Fulya'ya...

deniz alabildiğince maviydi
şehrin müsaade ettiği aralıklardan
onu ayıklamak istemiştim karartılardan

ansızın gri bulutlarla kaplandı göğü
korku yok açıldık biz limandan
ben italya'yı ele geçirmek istemiştim
doğu sahilindeki çakıl taşlarını toplamak için
parlak pürüzsüz yüzleriyle akdeniz'de yıllanmıştılar
böylece her şey başa dönmüştü

ben bir askerim
zenta'da veya başka bir memlekette
yattığım yerde
yağmur yağdığında
ekinler gibi mutlu olacağım
bilmiyorum, belki bir gün
topraktan fışkıracağım

taşlara
deniz kabuklarına
ve de 20. yüzyıla
mezara indirdiğim birisinin
ve fethin sembolü o çiçeklerin adına
fortuna favet fortibus fethiye fulya   

dergâh, haziran 2013

İyilik yapma günü

bir ekrem amca vardı memleketim akçaabat'ta
güzel bir söz duydu mu, defterine yazan

yollar böyle asfalt değildi o zaman
topraktı, daracıktı, gidilmezdi bu adam
akide şekeri taşırdı yanında
yoncalar toplardı kuzular acıktığında
geçmişini anardı
yaşlı anacığını

derdi ki
fakirlik vardı eskiden
odaları soğuk iken
anacığı örgü yapar satarmış
böyle bakarmış ona

onun için güzeldi
uzak bir minarede okunsa da ezan
Allah derdi, şükrederdi

gittiği günden beri ekrem amcayı özlerim
caminin avlusunda
başını öne eğen
alnı secdeye değen
insanları beklerim

üslup, ekim 2011

Sislerin ve seslerin ülkesi

"kaybetmek nasıl bir şey" dedi adam

savaşın bitmesine sevinen

yalnız biz olmamalıyız

yolun iki kenarında da gülen insanlar var

kasabanın gençleri barda bira içiyor

saatler işlediğinde

fabrikalara gidiyor bazıları

tarlada çalışan kadınlar da

güzel çocuklar büyütmek istiyor

hayat buralardan işte böyle geçiyor

rıhtımı gözetliyordum sabahta

perdeyi açtım

saydım yoktu başka gün

bir başka gün

söylenecek sözler vardı

lermontov'un düellosuydu

puşkin'in

sakin bir törendi bittiğinde

perdeleri açtım pencerelerden

anladım dizelerinden

bir şair vurulmuştu

ada dergisi, güz 2012